Οι εμβοές σου είναι το παλιό μου μαξιλάρι, ένα πήλινο άγαλμα
και ελάσματα θανάτου
οι εμβοές σου: για έναν κομήτη το πρωί με συννεφιά
και μεις που ζαλιζόμαστε διαφορετικά
ριπές από σεληνιακές παραισθήσεις
οι εμβοές των ανθρώπων σου
των φυλακισμένων σου
των αρρώστων σου -
οι εμβοές και ο κόσμος σου
λυγισμένος να απομακρύνεται
να εισβάλλει σε μια νύχτα από μάρμαρο, ολόκληρος ο κόσμος σου
να ταξιδεύει με πλατφόρμες ψυχανάλυσης και τραυμάτων·
σιγά-σιγά χτιζόμαστε στην απόσταση: φιμωμένοι άγγελοι
και ελευθερώνω ένα κοιμισμένο περιστέρι
που παραπατάει στις κοιλάδες του άνεμου
που απαιτεί αδιάφορα
μια πύλη να αντέχει το βάρος μας:
στο τρίξιμο του ορίζοντα πριν μας κλειδώσει απ’ έξω
εσύ
χαζεύεις ένα τροχαίο – Όμως είναι η απόσταση μας
που χαράζω τώρα
μια πλάκα στο προσκεφάλι του ψυχωτικού ηλίου – ave AVE
πεθαμένε λαμπτήρα της καρδιάς
ave AVE
παρηκμασμένε φίλε των δέντρων
ave AVE
ψυχοφθόρε μετεωρίτη ενός ονείρου.
Οι εμβοές σου τώρα
είναι μια αναίμακτη εισβολή στο κρησφύγετο μας
αποσκοπούν σε δυο έγγραφα που λένε "δεν υπάρχουν ψέματα"
και λένε "η πραγματικότητα σκοτώνει"
οι εμβοές σου τώρα κύτταρα μίσους σε φολίδες άστρων
η επιβολή της σιωπής
πάνω από δεκάδες κοιμισμένους :
ίσα-ίσα για να ακούσουμε το κροτάλισμα μιας ξένης φυλής
που μας ξέχασε κάποτε να φυλάμε
λόφους από πέτρες
στο σκοτάδι.
Από την επερχόμενη συλλογή: "Οι κανονιές του Νότου".
